Vandaag gaan we Danny's verjaardag vieren in Rijndam..
Na drie weken hadden we voor de tweede keer een afspraak met de logopediste. (de logopediste had eerst drie weken vakantie). Ook deze keer had de aanpak van de logopediste Danny een verkeerde uitwerking op Danny. In plaats van dat ze hem kon stimuleren hield Danny zijn mond stijf dicht. Wat ze ook vroeg Dannyj dacht bij zijn eigen "Ik doe het mooi lekker niet". Fijn hè ...dat Danny zo'n eigen wil heeft gekregen. Met veel moeite lukt het soms om Danny met een speeltje te laten spelen. We zien Danny bij de logopedie zo veranderen dat we Danny helemaal niet meer herkennen, hij is nooit zo moeilijk met contact maken.
Dus ja hoe dat verder moet ???
Op advies van onze kinderarts zijn we gestart met logopedie. De kinderarts adviseerde ons om naar Rijndam te gaan. Rijndam is een revalidatiecentrum voor kinderen met een handicap. Er is veel expertise op gebied van logopedie, fysiotherapie, ergotherapie enz.
Vanuit Rijndam hebben we begeleiding gekregen van een revalidatiearts die Danny in de gaten houdt en ons advies kan geven over mogelijke therapieën.
De eerste start met logopedie was een moeilijke start. Danny zit nu echt in een fase waar alles van ja, nee is (en andersom). Het is heel moeilijk om Danny een opdrachtje te laten doen. Als je Danny vraagt om een puzzel te maken legt hij alle stukjes verkeerd. Maar als ik naar de keuken ga om koffie te pakken en ik kom terug liggen ineens alle stukjes op de juiste plaats.
Het contact tussen de logopediste en Danny liep wat stroef. Na twee maanden logopedie hebben we op aangeven van de logopediste besloten om te even te stoppen met logopedie. De logopediste heeft met een evaluatieverslag de logopedie voorlopig afgesloten.
31 juli zijn we voor de 1e keer naar de logopedie geweest. We hadden daar een torenhoge verwachting van .... misschien wel te hoog. Wij dachten wij gaan met Danny speciaal naar revalidatiecentrum Rijndam in Rotterdam voor de logopedie want daar zijn ze toch gespecialiseerd in werken met gehandicapten en hebben ervaring met Prader Willi kinderen die spraakproblemen hebben. Maar onze eerste indruk viel helaas erg tegen.
Onze logopediste is een vrouw met een erg harde, schelle stem (waar ze natuurlijk helemaal niets aan kan doen) die ook nog eens heel erg praat met haar handen. Hierdoor komt ze erg overweldigend over op Danny die vervolgens helemaal in zijn schulp kruipt en waar niets mee te beginnen valt. Danny heeft in zijn leventje toch al wel heel wat dokters gezien en met iedereen maakt hij snel vrienden, maar op de een of andere manier klikte het met de logopediste gelijk niet. Ook viel het ons tegen dat er geen behandelplan was gericht op kinderen met PWS. De logopediste vertelde ons dat ze niet zozeer naar een bepaald syndroom kijken maar juist naar wat het kind wel of niet doet. Ze vertelde dat ze in het verleden wel eerder een PWS-kindje gehad heeft, maar dat was lang geleden en ze had zich er nu nog niet in verdiept. Iets wat ons bij elke arts waar we komen toch altijd weer tegen de borst stuit.
Maar goed het was de eerste afspraak en de volgende keer gaat het vast beter....dachten we.
Deze week hebben we dan eindelijk afscheid genomen van de juffen en therapeuten op revalidatiecentrum Rijndam en de juffen van de peuterspeelzaal. Ik moet zeggen dat we zelf af en toe met een brok in onze keel afscheid hebben genomen. We hebben samen met de juffen en therapeuten zoveel bereikt de afgelopen twee jaar. Nu is dan het moment gekomen dat we afscheid moesten nemen.
Danny vond het allemaal erg leuk. Hij wist precies dat we voor de laatste keer naar Rijndam en de peuterspeelzaal gingen. Danny mocht ook nu weer uitdelen. Op de peuterspeelzaal heeft Danny een kleuterbewijs en een mooie kaart gekregen. Op Rijndam hadden de juffen van al zijn knutsels en foto's een boekwerk gemaakt. Er stonden ook foto's in van de juffen, de therapeuten en de kinderen van Danny's groep. Een heel leuk aandenken.